Καθώς οι οργανισμοί ενσωματώνουν όλο και περισσότερο την τεχνητή νοημοσύνη (AI) στις άμυνές τους στον κυβερνοχώρο, αναδύονται δύο νέοι κίνδυνοι: η κόπωση από την AI και η υπερβολική εξάρτηση. Η κόπωση από την AI προκύπτει όταν ο συνεχής καταιγισμός alerts απο συστήματα ασφάλειας τεχνητής νοημοσύνης μειώνει την προσοχή ομάδων ασφάλειας. Αυτό, σε συνδυασμό με την υπερβολική εξάρτηση από τα εργαλεία AI, μπορεί να δημιουργήσει σημαντικά τρωτά σημεία, αφήνοντας τις ομάδες ασφαλείας ευάλωτες σε εξελιγμένες επιθέσεις.
Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα είναι η «κόπωση από τις ειδοποιήσεις». Τα περιβάλλοντα των επιχειρήσεων παράγουν πάνω από 10.000 ειδοποιήσεις καθημερινά, με το 66% των Κέντρων Επιχειρήσεων Ασφαλείας (SOC) να μην μπορούν να ανταποκριθούν. Αυτός ο τεράστιος όγκος, μεγάλο μέρος του οποίου είναι ψευδώς θετικές ειδοποιήσεις, οδηγεί σε γνωστική υπερφόρτωση των αναλυτών. Ως αποτέλεσμα, οι αναλυτές μπορεί να απευαισθητοποιηθούν, αυξάνοντας δραματικά την πιθανότητα να παραβλέψουν ή να αγνοήσουν κρίσιμες ειδοποιήσεις. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μη ανιχνευμένες παραβιάσεις, επιτρέποντας στους επιτιθέμενους να παραμείνουν στο σύστημα και να προκαλέσουν εκτεταμένη ζημιά.
Η υπερβολική εξάρτηση από την αυτοματοποίηση εισάγει έναν άλλο κίνδυνο: μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας. Ενώ η AI είναι ισχυρή, στερείται διαίσθησης, επιχειρηματικού πλαισίου και ηθικής συνείδησης. Χωρίς την κατάλληλη νοοτροπία από τις ανθρώπινες ομάδες, μπορεί να παρεισφρήσει η προκατάληψη της αυτοματοποίησης, όπου οι ομάδες ασφαλείας εμπιστεύονται υπερβολικά τις αποφάσεις της AI και παραβλέπουν τα προειδοποιητικά σημάδια. Επιπλέον, η υπερβολική εξάρτηση από την αυτοματοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της ανθρώπινης τεχνογνωσίας, καθιστώντας τους οργανισμούς πιο ευάλωτους εάν ένα αυτοματοποιημένο σύστημα αποτύχει ή παραβιαστεί.
Για την αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων, οι ειδικοί υποστηρίζουν μια ισορροπημένη προσέγγιση που συνδυάζει την αυτοματοποίηση με την ανθρώπινη κρίση. Η AI πρέπει να συμπληρώνει, όχι να αντικαθιστά, την ανθρώπινη τεχνογνωσία. Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση της AI για τον χειρισμό επαναλαμβανόμενων εργασιών, όπως η ανάλυση τεράστιων συνόλων δεδομένων, ενώ οι ανθρώπινοι αναλυτές επικεντρώνονται στη στρατηγική λήψη αποφάσεων και στην αντιμετώπιση σύνθετων περιστατικών. Η ανθρώπινη εποπτεία είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τους κανονισμούς και τις ηθικές κατευθυντήριες γραμμές. Η εφαρμογή διαφανών συστημάτων AI που παρέχουν σαφείς εξηγήσεις για τις αποφάσεις τους επιτρέπει στους αναλυτές να επικυρώνουν τα ευρήματα και να διατηρούν τον έλεγχο.
Τελικά, οι πιο αποτελεσματικές επιχειρήσεις ασφαλείας συνδυάζουν την ταχύτητα της μηχανής με την ανθρώπινη στρατηγική. Με την προώθηση μιας κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ της AI και των ανθρώπινων ομάδων, οι οργανισμοί μπορούν να αξιοποιήσουν την πλήρη ισχύ της αυτοματοποίησης για τον εντοπισμό απειλών, μειώνοντας παράλληλα τους κινδύνους της κόπωσης και της υπερβολικής εξάρτησης. Αυτή η προσέγγιση «άνθρωπος στον βρόχο» διασφαλίζει ότι η τεχνολογία παραμένει ένα ισχυρό εργαλείο που ενισχύει, αντί να υπονομεύει, την ανθρώπινη κρίση.