Μια σύντομη επισκόπηση του νόμου για την ψηφιακή επιχειρησιακή ανθεκτικότητα (DORA)

Ο νόμος για την ψηφιακή επιχειρησιακή ανθεκτικότητα (DORA) είναι μια πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στοχεύει στην ενίσχυση της ψηφιακής ανθεκτικότητας των χρηματοπιστωτικών οντοτήτων. Ο κανονισμός θεσπίζει ένα ενιαίο σύνολο ρυθμιστικών και εποπτικών κανόνων για την επιχειρησιακή ανθεκτικότητα των τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Ο κανονισμός DORA τέθηκε σε ισχύ στις 16 Ιανουαρίου 2023 και θα εφαρμοστεί από τις 17 Ιανουαρίου 2025. Σκοπός του είναι να διασφαλίσει ότι οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι επενδυτικές εταιρείες και άλλες χρηματοπιστωτικές οντότητες μπορούν να αντέχουν, να ανταποκρίνονται και να ανακάμπτουν από διαταραχές των ΤΠΕ (Τεχνολογίες Πληροφοριών και Επικοινωνιών), όπως κυβερνοεπιθέσεις ή αστοχίες συστημάτων. Ο DORA στοχεύει ρητά στους κινδύνους ICT, εισάγοντας σαφείς κανόνες για τη διαχείριση κινδύνων ICT, την αναφορά περιστατικών, τις δοκιμές επιχειρησιακής ανθεκτικότητας και την εποπτεία των κινδύνων ICT τρίτων μερών. Αναγνωρίζει ότι τα περιστατικά ICT και η έλλειψη επιχειρησιακής ανθεκτικότητας μπορούν να απειλήσουν τη σταθερότητα ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ακόμη και όταν διατίθεται «επαρκές» κεφάλαιο σε παραδοσιακές κατηγορίες κινδύνου. Βασικοί πυλώνες του DORA Ο DORA βασίζεται σε πέντε βασικούς πυλώνες: Διαχείριση κινδύνων ICT: Οι χρηματοπιστωτικές οντότητες υποχρεούνται να εφαρμόσουν ένα ισχυρό πλαίσιο διαχείρισης κινδύνων ICT. Αυτό περιλαμβάνει την καθιέρωση και διατήρηση πλαισίων διαχείρισης κινδύνων ICT για τον εντοπισμό και τον μετριασμό των κινδύνων. Αναφορά περιστατικών ICT: Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να αναφέρουν στις αρχές σημαντικά περιστατικά που σχετίζονται με τις ΤΠΕ. Δοκιμές ψηφιακής επιχειρησιακής ανθεκτικότητας: Απαιτούνται τακτικές δοκιμές της ψηφιακής επιχειρησιακής ανθεκτικότητας, συμπεριλαμβανομένων των δοκιμών διείσδυσης. Διαχείριση κινδύνων ICT τρίτων μερών: Οι οργανισμοί πρέπει να διαχειρίζονται και να παρακολουθούν τους κινδύνους από τρίτους παρόχους υπηρεσιών. Ανταλλαγή πληροφοριών: Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε ρυθμίσεις ανταλλαγής πληροφοριών για να παραμένουν ενήμεροι σχετικά με τις αναδυόμενες απειλές και τις βέλτιστες πρακτικές. Ποιος επηρεάζεται από τον DORA; Ο DORA εφαρμόζεται σε ένα ευρύ φάσμα χρηματοπιστωτικών οντοτήτων που ρυθμίζονται από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας. Οι οργανισμοί που δραστηριοποιούνται στους χρηματοπιστωτικούς τομείς που επηρεάζονται από τον DORA περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων: Πιστωτικά ιδρύματα Ιδρύματα πληρωμών Ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος Επενδυτικές εταιρείες Πάροχοι υπηρεσιών κρυπτοστοιχείων Διαχειριστές εναλλακτικών επενδυτικών κεφαλαίων Διαχειριστές ασφαλίσεων Βασικές απαιτήσεις του DORA Οι βασικές απαιτήσεις που πρέπει να τηρούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι πάροχοι υπηρεσιών κατά την προσπάθειά τους για πλήρη συμμόρφωση με τον DORA περιλαμβάνουν: Διαχείριση κινδύνων: Καθιέρωση ενός πλαισίου διαχείρισης κινδύνων ICT, συμπεριλαμβανομένης της ολοκληρωμένης εσωτερικής διακυβέρνησης, των αυτοαξιολογήσεων και των ελέγχων για τον εντοπισμό και την ελαχιστοποίηση των κινδύνων. Σχεδιασμός συνέχειας της επιχειρηματικής δραστηριότητας: Οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες πρέπει να διαθέτουν ένα ολοκληρωμένο και καλά δοκιμασμένο σχέδιο συνέχειας για τη διατήρηση των λειτουργιών μέσω περιστατικών ασφαλείας. Ανταπόκριση σε περιστατικά και διαχείριση κρίσεων: Βασικό στοιχείο της ψηφιακής ανθεκτικότητας, ο DORA απαιτεί την ύπαρξη ενός καλά αναπτυγμένου σχεδίου απόκρισης σε περιστατικά για την κατηγοριοποίηση, τη διαχείριση και την αναφορά περιστατικών ICT. Συνεχής έλεγχος και παρακολούθηση: Ο DORA απαιτεί από τους οργανισμούς να διενεργούν τακτικούς ελέγχους και παρακολούθηση των συστημάτων για ανώμαλες δραστηριότητες, ώστε να διασφαλίζεται η ανθεκτικότητά τους έναντι των κυβερνοαπειλών. Διαχείριση κινδύνων τρίτων μερών: Ο DORA απαιτεί από τους οργανισμούς να εφαρμόζουν μέτρα ασφαλείας που καλύπτουν την αλυσίδα εφοδιασμού. Η συμμόρφωση με τον DORA δεν είναι απλώς μια νομική απαίτηση, αλλά μια στρατηγική αναγκαιότητα για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που επιδιώκουν να διασφαλίσουν τις ψηφιακές τους λειτουργίες και να διατηρήσουν την εμπιστοσύνη των πελατών σε ένα ολοένα και πιο διασυνδεδεμένο και απειλητικό ψηφιακό τοπίο.